Einu sinni var ég streit

Það hringdi í mig um daginn kennari frá grunnskólanum á Akranesi þar sem ég stundaði nám frá 6 ára aldri. Skólinn verður 25 ára á þessu ári og það á að gefa út blað þar sem koma fram krakkar sem voru í þessum skóla (sem heitir Grundaskóli) frá upphafi skólans og ég var einn af þeim. Mér voru sendar spurningar sem ég átti að svara og verða svo byrta í þessu blaði.

Það helltust yfir mig minningar frá þessum árum mínum í skólanum og var ég beðin um rifja upp eithvað eftirminnilegt úr skólanum. Mér datt þá fyrsrt í hug þegar einn kennarinn okkar sem náði aldrei athygli okkar sló svo fast í kennaraborðið að höndin á honum mölbrotnaði svo hann var í gifsi í margar vikur á eftir.

Svo voru það lokaorð, hvernig upplifði ég þessi 10 ári í skólanum. Þau voru fín framan af þar til komið var í gaggó þegar hormónarnir voru komnir á fullt. Það voru verstu árin mín, þó ekki alslæm. Ég var náttúrulega stimplaður gagnkynhneigður átti að haga mér eftir því. Laug að sjálfum mér og öðrum þessi 3 ár og þóttist vera skotin í hinni og þessari stelpu. Engin fræðsla var um samkynhneigð og virtist það ekki vera til þannig að ég var sennilega eini kynvillingurinn á Íslandi. ( eins og það var kallað í kynfræðslubókum á þessum tíma).

Ég tel mig nú hafa sloppið ágætlega frá þessu öllu saman, en fyrstu kynni mín af ástinni var ekki fyrr en ég var orðin 19 ára gamall og fluttur bæði að heiman og frá Akranesi. Ég fór algjörlega á mis við æskuástina. Þessi ár mundi ég ekki vilja upplifa aftur og vonandi eru breyttir tímar í dag og krakkar ekki stimplaðir streit.